راستش تو این چند روزه اونقدر سرم شلوغ شده بود که کمتر می تونستم به دوستان بزرگوارم سر بزنم و مطالب وبلاگشون را بخونم و براشون کامنت بذارم. همین جا از همه تون عذرخواهی می کنم.

راستی تو شهر شما هم برف اومده؟

چه حس زیبایی پیدا می کنه آدم وقتی زمین پر از برف را می بینه و دونه های قشنگ و ظریف برف که به طور منظم و با فاصله ی دقیق از آسمون پایین میان. خداییش عجب حکمتی داره کارای خدا! آدم این صحنه های ناب را که تو زندگیش می بینه بیشتر به قدرت خدای خودش پی می بره و به خدای خودش افتخار می کنه.

دیروز صبح وقتی از خونه اومدم بیرون و داشتم به سمت خیابونمون می رفتم، صحنه اش خیلی برام دلنشین و آرامش بخش بود. بارش برف و زمین و درخت های پوشیده شده از برف. همون جا گفتم: شکرت خدا جونم. خیلی دوسِت دارم.

چه صفایی داشت! منم از فرصت استفاده کردم و موبایلم را در آوردم و یه عکس گرفتم. البته چون کیفیت عکس های موبایلم خیلی خوب نیست برف هایی که از آسمون میومد پایین، تو عکس معلوم نیست. اینم عکس خیابون برفی ما:

البته این جور مواقع خیلی چیزای دیگه هم به ذهنم میاد. اینکه حالا که من دارم از دیدن این برف لذت می برم، اون پیرزن قد خمیده ای که روز عید غدیر دیدم تو سرما داشت میون آشغال های مردم دنبال یه چیز درست حسابی که به دردش بخوره می گشت؛ الان داره چی کار می کنه؟ اصلا مگه اون پیرزن بچه نداره؟

یعنی بچه هاشم فقیر و ندارند یااینکه مادرشون را به حال خودش گذاشتند؟!

باورتون نمیشه روز عید غدیر وقتی اون صحنه دردناک را دیدم دلم لرزید. آخه مگه ما مسلمون نیستیم؟! چرا پولدارا یه ریزه به فکر بی پولا نیستند.

بابا! به خدا داریم تو شهرمون کسانی را که شب ها گرسنه می خوابند!

جالبه اونایی که وضع مالی شون در حد متوسط و حتی گاهی ضعیفه، به فقرا کمک می کنند ولی بیشتر پولدارا از حال فقیرای شهرشون غافلند. اصلا عارشون میاد اسم مناطق فقیر نشین شهرشون را بیارند؛ چه برسه به اینکه یه سری به اونجا هم بزنند.

باور کنید هنوز تو این جامعه اسلامی هستند بچه هایی که از روی نداری پابرهنه تو کوچه ها می دوند و بازی می کنند.

چرا یکی باید کمدش پر از انواع لباس های گران قیمت و کفش و کیف باشه و سال تا سال ازشون استفاده نکنه و حتی اونا رو سالم بیاندازه دور و یکی دیگه در به در تو آشغال ها دنبال یه چیز به درد بخور بگرده؟!

عید سعید غدیر خم بر تمامی مسلمانان جهان ، به ویژه عاشقان مولا علی علیه السلام مبارک باد.

امام رضا علیه السلام فرموده اند:

در هنگام قیامت، چهار روز را آرایش کرده نزد خداى سبحان میاورند؛ چنان که عروس را [در شب زفاف] به حجله می برند.

از حضرت پرسیده شد: این ایام کدامند؟

فرمود: روز قربان، روز فطر، روز جمعه و روز غدیر است. و روز «غدیر» بین روزِ فطر و روز جمعه مثل ماه است در میان ستارگان. آن روزى است که حضرت ابراهیم خلیل علیه السلام از آتش نجات پیدا کرد و روزه گرفت و از خدا تشکر کرد.

روز غدیر روزى است که خداوند به وسیله آن دین را کامل کرد و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم، حضرت على علیه السلام را به عنوان امیرالمؤمنین معرفى کرد و فضائل وى را برشمرد و جانشین بودن وى را [از طرف خداى سبحان به همگان] اعلام کرد و به میمنت این روز، روزه گرفت؛ چرا که روز کمال است و روز نا امیدى شیطان و روز قبولى اعمال شیعیان و دوستداران آل محمد صلی الله علیه و آله و سلّم است.»

( منبع: مسند الامام الرضا علیه‏السلام ، ج 2، صص 17 ـ 18. )

از جمله آداب و اعمال و جلوه‏هاى ویژه در روز غدیر :

چهار سال گذشت. چه روزهای سختی بود اون روزایی که خبر زلزله ی بم پیچید. یادمه تازه از سفر کربلا برگشته بودم. هنوز تو حال و هوای اونجا بودم که خبر ناگوار از دست دادن تعداد زیادی از هموطنانم در زلزله بم را شنیدم. اون روزا اونقدر بهم سخت گذشت که هنوز بعد از چهار سال وقتی یاد اون لحظات می افتم بغضم می گیره.

خداییش چقدر دردناکه فقط در چند ثانیه یک شهر ویران بشه و مردمانش زیر آوارها جان خودشون را از دست بدهند.هیچ وقت نمی تونم خودم را به جای بازمانده های زلزله بم که عزیزانشون را از دست دادند بذارم، حتی تصورش هم برام غیر ممکنه ولی همین جا تو وبلاگم بعد از گذشت چهار سال باهاشون همدردی می کنم و می گم خیلی خیلی سخته ولی صبور باشید. إنّ مع العسر یسرا.

ولی چرا؟ چرا باید خداوند رحمان و رحیم چنین زلزله ای را فرو بیاره و خوب و بد را با هم ببره.

اگه یادتون باشه همون موقع ها می شنیدیم که جنازه بعضی ها در حالی که در سجاده بودند و تسبیح هنوز توی دستاشون بود، از زیر آوار بیرون آورده شد و جای دیگه ای هم ...

بماند ...

ولی بعد از زلزله ی بم چند نفر هشیار شدند و به خودشون اومدند؟ چند نفر فهمیدند که دنیای پر از پیشرفت علم و تکنولوژی به یک اراده الهی بنده که اگه اون بخواد میشه و اگه نخواد نمیشه؟

نگید زلزله یک پدیده ژئوفیزیکی هست و به این چیزایی که میگی هیچ ربطی نداره.

بینی و بین الله بگید این زلزله ها و امثالهم تلنگری به بنده هاش نیست؟!

یادمه تابستان همین امسال بود، روز شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها قم بودم. خونه خواهرم نشسته بودیم که همسرش ناراحت از راه رسید. وقتی علت را جویا شدیم گفت: نمی دونم چرا بعضی ها اینقدر بی حیا و هتّاک هستند که حتی حرمت این روز را نگه نمی دارند. الان که داشتم می اومدم تو خیابون یک ماشینی را دیدم که صدای نوار موسیقی تندش را تا آخر بلند کرده بود و جوونای توی ماشین از حالت طبیعی خارج بودند. آخه چرا؟ آدم هر چقدر هم که بی دین باشه حداقل باید حرمت روز شهادت خانم را اون هم در این شهر مقدس نگه داره!

بعد از ظهر همون روز زمین لرزش شدیدی پیدا کرد. اونایی که قم بودند می دونند که شدت زلزله چقدر زیاد بود ولی موندم که چرا خرابی به بار نیومد؟! البته می تونم دلیلش را حدس بزنم.

بیایید منصفانه قضاوت کنیم. مسبّب بیشتر بلاها و مصیبت هایی که گرفتارش هستیم خودمونیم. می دونم آیه و روایت زیادی داریم که خدا دوست داره مؤمنش در دنیا در سختی و مشقّت باشه ولی یه حساب کتاب بکنیم ببینیم آیا این مشکلاتی که برامون به وجود میاد به خاطر محبوبیتمون پیش خداست یا خودمون باعث وجود اون مشکل شدیم؟